Ben je niet in de war met een zonsverduistering (door de maan)?  Een maansverduistering (doordat de aarde tussen zon en maan in staat) is op het hele nachtelijk halfrond te zien (en nooit "totaal" donker omdat de aardse atmosfeer ook licht afbuigt naar de schaduwgebieden)
(zie bijv https://dyer.vanderbilt.edu/teacher-resources/solar-eclipse/) voor dit plaatje van beide verschijnselen: de zonsverduistering is maar in een smalle slagschaduw (umbra) band te zien, een bredere halfschaduw (penumbra - geen totale verduistering) en het grootste gebied heeft helemaal geen zonsverduistering.
De tekening is niet op schaal - maar geeft goed aan hoe licht van verschillende zijden van de zon onder andere hoeken op de aarde (of op de maan) terechtkomen en zo wel of geen licht op die plek geven.
De maan zou compleet verduisterd moeten worden. Maar doordat licht in de aardse atmosfeer gebogen/gebroken wordt (zoals in een bolle lens)  zal toch wat zonlicht op de maan terecht komen zodat die er donkerrood uitziet ipv onzichtbaar zwart. Als de aarde net als de maan geen dampkring had gehad dan was bij de maansverduistering de maan compleet onzichtbaar.

Ah ja ik bedoel natuurlijk idd een zonsverduistering , sorry . Bedankt voor het antwoord !  Grt Arjen 

Onderste illustratie lijkt erop alsof de stralen van de zon convergeren ipv divergeren ... klopt het dat de zonnestralen niet parallel aankomen ? 

Ze komen bijna parallel aan, maar toch onder kleine hoek (kun je uitrekenen: diameter zon, afstand aarde-zon). En dat kleine hoekje is hier sterk overdreven om het principe te tonen. Maar dat er een hoek is is essentieel. Zonder hoek zou de maanschaduw als een soort cilinder over het aardoppervlak schuiven.

De zonnestralen gaan rechtdoor. Alleen vanaf de ene kant van de zon onder een hoek naar de aarde toe en van de andere kant van de zon een zelfde hoek maar omgedraaid. Daar zit niks convergerends in.