Reacties
dag Peet,
Dat lijkt wél zo, en voor bijna alle praktische probleemstellingen is dat ook wel een acceptabel uitgangspunt.
Palen op aarde geven bij helder weer allemaal een vlijmscherpe schaduw met dezelfde richting, en netjes even breed als de paal zelf(met een heel kleine marge), en dat duidt op evenwijdige stralen.
Maar ons oog is een waarnemingsinstrument met beperkingen, en onze duimstokken zijn dat ook.
De diameter van de Zon is ruwweg 1,4 miljoen kilometer, de afstand Aarde-Zon is ruwweg 150 miljoen kilometer. Beetje goniometrie leert ons met die gegevens dat er tussen twee lichtstralen die van de randen van de Zon het aardoppervlak bereiken een maximale hoek van ongeveer 0,5° bestaat, en dat is dus niet zuiver evenwijdig. Het merendeel is echter niet afkomstig van de rand, maar meer uit het midden. Het kleine beetje halfschaduw dat er dus achter een paal moet zijn valt voor ons oog niet op in het felle zonlicht. Bij een maansverduistering valt dat overigens wel op voor wie een beetje vergelijkt, zie bijvoorbeeld https://www.natuurkunde.nl/vraagbaak/57715
Eratosthenes gaan we deze minieme meetfout niet euvel duiden. Met de beperkte middelen van die tijd berekende hij een verbazend nauwkeurige aardomtrek, chapeau
.
Ik denk trouwens dat ook Eratosthenes beseft moet hebben dat de zonneschijf geen puntbron is (de Oude Grieken waren zeer goede meetkundigen) en dat dat "EVENWIJDIG" dus slechts een praktische benadering is voor praktische resultaten.
duidelijk zo?
Groet, Jan
Dat lijkt wél zo, en voor bijna alle praktische probleemstellingen is dat ook wel een acceptabel uitgangspunt.
Palen op aarde geven bij helder weer allemaal een vlijmscherpe schaduw met dezelfde richting, en netjes even breed als de paal zelf(met een heel kleine marge), en dat duidt op evenwijdige stralen.
Maar ons oog is een waarnemingsinstrument met beperkingen, en onze duimstokken zijn dat ook.
De diameter van de Zon is ruwweg 1,4 miljoen kilometer, de afstand Aarde-Zon is ruwweg 150 miljoen kilometer. Beetje goniometrie leert ons met die gegevens dat er tussen twee lichtstralen die van de randen van de Zon het aardoppervlak bereiken een maximale hoek van ongeveer 0,5° bestaat, en dat is dus niet zuiver evenwijdig. Het merendeel is echter niet afkomstig van de rand, maar meer uit het midden. Het kleine beetje halfschaduw dat er dus achter een paal moet zijn valt voor ons oog niet op in het felle zonlicht. Bij een maansverduistering valt dat overigens wel op voor wie een beetje vergelijkt, zie bijvoorbeeld https://www.natuurkunde.nl/vraagbaak/57715
Eratosthenes gaan we deze minieme meetfout niet euvel duiden. Met de beperkte middelen van die tijd berekende hij een verbazend nauwkeurige aardomtrek, chapeau
.Ik denk trouwens dat ook Eratosthenes beseft moet hebben dat de zonneschijf geen puntbron is (de Oude Grieken waren zeer goede meetkundigen) en dat dat "EVENWIJDIG" dus slechts een praktische benadering is voor praktische resultaten.
duidelijk zo?
Groet, Jan
Het zwarte deel van de tekening geeft aan dat daar geen licht komt van de zon - ongeacht van welke kant van de zonnerand. Daar heb je dus een complete verduistering. Daaromheen zal licht van de ene kant wel en van de andere kant niet de aarde bereiken: gedeeltelijke verduistering. Daarbuiten bereikt licht van beide zonranden de aarde: "gewoon" daglicht.
De schaduw van de aarde is veel langer dan 257 km . Licht van de zon raakt de aarde aan beide "randen" en de aarde blokkeert het licht in de zwarte kegel. Als de maan zich daarin bevindt heb je een maansverduistering. Vaak echter beweegt de maan boven- of onderlangs en is er geen verduistering.
De schaduw van de aarde is veel langer dan 257 km . Licht van de zon raakt de aarde aan beide "randen" en de aarde blokkeert het licht in de zwarte kegel. Als de maan zich daarin bevindt heb je een maansverduistering. Vaak echter beweegt de maan boven- of onderlangs en is er geen verduistering.
Dit topic is gesloten voor verdere reacties.
