De helderheid wordt bepaald door de hoeveelheid licht die op het objectief valt.
Het beeld wordt dan helderder als het licht over een kleiner oppervlak wordt gebundeld (een kleinere afbeelding wordt gemaakt: de opgestraalde energie blijft gelijk maar het wordt over een kleiner oppervlak afgebeeld). Het wordt zwakker als je het over een groter oppervlak verdeeld.
Dat is soortgelijk aan het projecteren van een beeld: hoe groter, hoe minder lichtsterk/helder.
Met een (verre)kijker naar de maan kijken maakt die niet helderder. Details zijn misschien beter zichtbaar door de vergroting EN de mindere overstraling door helderder delen die nu minder helder zijn. Je oog werkt niet lineair (maar logaritmisch): het ziet meer details in zwakverlichte oppervlakken dan een felverlichte.

Een telescoop met vergroting 1x zal dus geen helderder of zwakker beeld geven. Met vergroting 1/2 zou de helderheid toenemen. Maar geen telescoop is hierop gemaakt (die wil juist het kleine aan de hemel vergroot weergeven - hoe groter het objectief, hoe meer licht het opvangt en bij gelijke vergroting zal het grotere objectief een helderder beeld geven). Dat lijkt meer op een verrekijker die helderder is naarmate de objectieven groter zijn.

Versterking van het beeld kan wel - digitaal/elektronisch. Dan wordt de helderheid van elke pixel met een factor opgeblazen en doorgegeven naar het kijkvlak. Met alleen glazen lenzen of zilveren spiegeloppervlakken blijft gelden "hoe groter hoe beter".