Hoe kan het dat een ruimte vaartuig het zonnestelsel kan verlaten zoals de voyager terwijl de zon de ruimte kromt ?

Op dezelfde manier als een knikker uit een kuil kan komen: voldoende snelheid (> ontsnappingssnelheid).

De voorstelling van "gekromde ruimte" als een deuk in een plat vlak is visueel wel aantrekkelijk en voor de meesten genoeg om een begrip van afwijkend gedrag van de ruimte bij massa te snappen, maar er is helemaal niks krom. De getalwaarden van aantrekking uitgezet op een specifieke manier geven een grafiek die er gekromd uitziet.  Zoals elektrische veldsterkten van een lichtstraaltje als een golfje worden getoond maar licht helemaal geen golfje is.

Dus bij kleinere massa is de ontsnappings snelheid lager 
Maar 1 kilo lood valt net zo snel naar een grotere massa zoals de aarde als 2 kilo lood.

Nee, ontsnappingssnelheid is gelijk voor elke massa. De snelheid wordt bepaald door de massa waaraan je wilt ontsnappen (die vele malen groter is dan de ontsnappende massa. Bijv. de zon ordegrootte 10³⁰ kg en Voyager 10³ kg)

v_ontsnap = √ (2GM_zon /r)   voor 1, 2, 10, 1000 kg lood op een afstand r van de zon

De benodigde energie is wel afhankelijk van de massa, immers E_kin = 1/2 mv²   Allemaal dezelfde v maar een andere massa.

Oke dus de zon beïnvloed dit effect niet zo extreem als ik me voorstel
Maar de curve waar dit zich laat beschrijven is minder extreem
Dan ik dacht en verloopt dus vloeiender dan ik me voorstel.
Bedankt voor het andwoord maar waar ik me over verbaasd dat de meeste
Dingen toch leiden naar een paradox wie heel snel gaat staat bijna stil in de tijd . 
Dut als observator bv zie je dan theoretisch geen beweging.

>Oke dus de zon beïnvloedt dit effect niet zo extreem als ik me voorstel

De zon is de enige verantwoordelijke (zie M_zon in de ontsnappingssnelheidformule). De curve loopt zeker vloeiend: van hoge snelheid dichtbij de zon tot laag ver weg,  v ∝ 1/√r

Snel gaan en langzame tijd is iets voor de relativiteit. De snelheden waarmee Voyager beweegt zijn zoveel kleiner dan lichtsnelheid dat hier de "klassieke" mechanica op van toepassing is.  Bovendien is het gedoe met snelle en langzame klokken afhankelijk van wie waarneemt. Iemand op Voyager zal zijn horloge en hartslag normaal zien tikken. Iemand op aarde denkt dan misschien dat dat langzamer gaat. De aardse waarnemer denkt zelf een normale hartslag te hebben. Maar de Voyager astronaut denkt dat niet: die aardse waarnemer heeft een trage hartslag. Alles is relatief - maar da's een heel ander hoofdstuk en heeft met de ontsnappingssnelheid van ruimteschepen niks te maken.
Als een waarnemer met lichtsnelheid beweegt ("op een foton zit") staat de tijd stil volgens alle waarnemers behalve hijzelf.