Vacuum hoeft niet gescheiden te zijn. Bij koffiepakken e.d. is het nodig om te voorkomen dat lucht (door drukverschil) binnendringt.
Bij de aarde is dat probleem er niet: de lucht wil misschien wel het vacuum van de ruimte vullen maar wordt door de aantrekkingskracht van de aarde daarin gehinderd. Luchtdeeltjes kunnen niet "omhoog" omdat ze naar beneden worden getrokken. (En binnen de dampkring ontstaat een hydrostatisch evenwicht). In dat opzicht zorgt de aarde dus voor de "vaste barriere" die alleen niet zo "vast" is.

Dag Mitch,
De aarde scheidt niet de atmosfeer van een vacuüm in de ruimte. Er is geen vacuüm.
Het aantal moleculen of deeltjes in een kubieke meter lucht neemt geleidelijk af als je steeds verder van het aardoppervlak af gaat. De lucht wordt steeds ijler en de luchtdruk neemt steeds verder af, maar wordt niet nul. Hoe ver je ook gaat, vacuüm in de zin van 'er is geen materie in een kubieke meter' bereik je niet. Overal in de ruimte zijn er nog wat deeltjes in een kubieke meter, ook al is het veel minder dan we op aarde kunnen realiseren met een 'vacuümpomp'.
Een perfect 'vacuüm' waarin langere tijd geen materie is, bestaat ook in de ruimte niet, voor zover ik weet.
Groet, Jaap

Dank heren . @ Jaap : maar op welke hoogte zweef je dan  ? Is dat op honderd kilometer of 150 of 300? Vanaf welke hoogte van de aarde begint space ? 

Zweven heeft niks te maken met vacuum. Grondig en hardnekkig misverstand.
Zweven betekent dat krachten die je naar beneden trekken worden gecompenseerd door krachten naar boven.  Of... er is maar 1 kracht (zoals aardse aantrekking) maar je hebt ook een voorwaartse snelheid waardoor je weliswaar valt maar terwijl je dat doet, de kracht van richting verandert. Je valt net zo hard als dat de aardbodem onder je wegdraait.
Als je stilhangt in de ruimte en de aarde trekt je aan, dan val je op aarde (te pletter)
Als je met de juiste snelheid evenwijdig aan het aardoppervlak beweegt, dan val je, maar je blijft evenwijdig aan het oppervlak en blijft in de baan. Zo draaien satellieten (of de maan om de aarde of de aarde om de zon) moeiteloos en eindeloos hun baantjes.
Astronauten die zweven vallen voortdurend naar de aarde, maar de aarde draait ook even snel van ze weg zodat ze er nooit op terecht komen. En dus lijken te zweven.

Dag Mitch,
Waar 'de ruimte' begint, hangt af van de context of toepassing. En verschillende landen en organisaties hanteren verschillende 'grenzen'.
Een onderscheid tussen luchtvaart en ruimtevaart wordt dikwijls gemaakt bij 100 km boven het gemiddelde zeeniveau. Op deze hoogte ligt de Kármánlijn. Dit is niet een scherpe grens die je kunt zien of voelen. Het is niet zo dat je hierboven wel en eronder niet kunt zweven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/K%C3%A1rm%C3%A1nlijn
Groet, Jaap