Dag *,
Beide reacties voldoen aan behoud van baryongetal: nullen zover het oog reikt.
Ook aan behoud van leptongetal L voldoen beide reacties:
eerste reactie: voor (+1) en na 2·(+1)+(–1)=+1
tweede reactie: voor (–1) en na (–1)+(0)=(–1)
Geen van beide reacties voldoet echter aan de aanvullende eis dat het leptongetal per generatie behouden moet zijn. Elk van de drie generaties (elektron, muon en tau met neutrino's en antideeltjes) heeft een eigen leptongetal. Voor de reactie: muongetal ongelijk nul, erna gelijk nul.
Aan behoud van massa-energie zou voldaan kunnen zijn als de reactieproducten veeeel energie hebben. Er verdwijnt immmers veel massa: muonen zijn zwaar.
Behoud van leptongetal geldt overigens niet in alle reacties. Zo lijkt het erop dat de neutrino's van 'smaak' (generatie) kunnen wisselen.
Groet, Jaap

>Zo lijkt het erop dat de neutrino's van 'smaak' (generatie) kunnen wisselen.
Bekend als "neutrino oscillatie" en verklaring waarom we steeds maar 1/3 van het verwachte aantal neutrino's gemeten hebben die de zon uitstraalt (omdat we niet naar de andere 2/3 keken/detecteerden). Daardoor leek de theorie over zonnestraling niet geheel te kloppen of een verschijnsel over het hoofd te zien. Dat verschijnsel is de oscillatie.

Het is wat complex quantum mechanisch gebeuren (https://en.wikipedia.org/wiki/Neutrino_oscillation) over de (eigen)toestanden waarin deeltjes zich kunnen bevinden. Bij de bijna (maar niet helemaal) massaloze neutrino's is er een "mix" van deze toestanden, bij de zwaardere leptonen als elektronen /muonen/tauonen niet.