Nee, krachten zijn vectoren en die dien je vectorieel op te tellen via de parallellogrammethode zoals je zelf al aangeeft.
Alleen als de krachten in elkaars verlengde liggen degenereert dit parallellogram tot een rechte lijn.

Deze vraag stellen en de parallellogrammethode kennen suggereert alsof je het principe achter vectoroptellen nog niet helemaal doorhebt.

Maar als de Fduw en Fw,s in elkaars verlengde liggen. Hoe rekenen we dan de Fduw uit?

Blijft dat die 100N of trekken we de 30N (weerstandskracht) eraf? 

Hoe noemen we dan het antwoord? Fduw, Fnetto?

>in elkaars verlengde liggen
en
>Alleen als de krachten in elkaars verlengde liggen degenereert dit parallellogram tot een rechte lijn.

Wat dacht je zelf?
Hoe tel je krachten op in een parallellogram dat platgedrukt is? Of waar de vectoren onder 0,000001 graad met elkaar staan. Pas parallellogram toe en wat ontdek je dan?

Een variant op de parallellogrammethode is de "kop staart" - beide leveren identieke resultaten. Daarbij plak je alle vectoren achter elkaar met behoud van hun richting. De kop (pijlpunt) van de een plak je tegen de staart (beginkant zonder pijl) van de volgende vector. De laatste vector geeft met zijn punt dan de positie van de resultante aan (die je trekt vanaf de eerste vector staartnaar de laatste vector punt).  (https://www.natuurkunde.nl/vraagbaak/77565)

Het antwoord noem je whatever je het noemen wilt. Feind, Fresultaat, Fnetto, Fnettoduw... In welke richting staat de resulterende kracht te wijzen? De duwrichting? Dan kun je het "nettoduw" of "duw" of ... noemen.  De andere kant op? Dan moet je nog eens achter je oren krabben.