De zwaartekracht tussen twee massa's is de al oude gravitatiewet van Newton

De zwaarte-potentiaal (waarbij oneindig ver als 0 J wordt genomen en alles dichterbij minder energie heeft en dus negatief. Tot min oneindig als de afstand r = 0 m):

De potentiaal is de energie per massaeenheid en heeft alleen betrekking op een massa dat zich in het zwaartekrachtveld van de grote massa M bevindt.
De energie van een lichaam met massa m (veel kleiner dan M) wordt dan gegeven door mU.
Dus in een perihelium is de afstand r het kleinst voor een planeet (voor een satelliet is het meestal het perigeum - dichtst bij de aarde ipv de zon) en de aantrekkingskracht het grootst. De planeet trekt trouwens net zo hard aan de zon als de zon aan de planeet. Alleen heeft de zon bijna alle massa en zal nauwelijks versnellen terwijl de planeet dat wel doet (a=F/m) en zo in zijn omloopsbaan komt...
In het aphelium is de afstand het grootst en de aantrekkingskracht het kleinst.
In het perhelium is de zwaarte-energie het kleinst (meest negatief) om dezelfde reden: afstand r is klein. Vergelijk het met een bal die naar de aarde valt: hoe dichter bij de aarde, hoe minder zwaarte-energie. In het aphelium heeft de planeet dus de meeste zwaarte-energie.
Als de totale energie gelijk is (kinetisch + zwaarte) dan zal de planeet het verst weg het langzaamst gaan (minder kinetische, meer zwaarte energie). Dichterbij de zon gaat het sneller maar minder zwaarte-energie.