Gelijknamige ladingen gaan zo ver mogelijk uiteenzitten. Zonder die zwarte knikker zouden ze dus gelijkelijk verdeeld zitten. Door de knikker zijn er ineens wat meer tegengestelde ladingen daar waar ze dichter bij willen zitten. Het wordt daar een combinatie van "ver weg van mijn buren" en "dicht bij de knikker". 

Je veldlijnen geven hierbij ook uitsluitsel (indien gemeten): hoe meer lading op een hoop, hoe dichter die veldlijnen op elkaar zitten (sterker veld). Het is natuurlijk een teken-afspraak: overal zijn veldlijnen maar de sterkte van het veld geven we aan door meer of minder van die lijnen te tekenen.

Het lijkt me aannemelijk (maar vectorieel krachten op ladingen te bepalen en daaruit de veldsterkte is de enige juiste wijze) dat bij de vertikale veldlijn het veld het sterkst is (en dus nog een paar veldlijnen getekend kunnen worden) en zich recht boven die knikker zich wat meer positieve lading (minder elektronen) bevindt. Een hobbel of een kuil dus, zoals je suggereert.