Dat komt omdat Piet dat pak suiker (niet "het gewicht" hoewel het dat wel heeft natuurlijk) omhoog moet houden.

Vergelijk:
Piet laat het pak suiker los
De tafel is er niet en Piet tilt de suiker op tot tafelhoogte en laat het los

In beide gevallen valt de suiker oiv de zwaartekracht weer naar beneden. Verliest daarbij zwaarte-energie en wint dat in kinetische (valsnelheid) energie.

Als er wel een tafel is, dan buigt de tafel een beetje (onzichtbaar voor het oog) door. Daardoor ontstaat een veerkracht naar boven, die de zwaartekracht naar beneden op het pak tegenwerkt: geen kracht. Snelheid was nul, dus met Newton's eerste wet blijft dat ook zo. Pak ligt stil op tafel. Die tafelkracht wordt ook wel normaalkracht genoemd (normaal = loodrecht op het (tafel)oppervlak).

Hang het pak suiker aan een kapstok. Opnieuw: kapstok buigt iets door, maar geeft daardoor ook weer een kracht omhoog, netto geen kracht op het pak - het blijft weer hangen.

Als Piet een kapstok was geweest dan had hetzelfde gebeurd. Maar Piet heeft alleen een arm en spieren die die arm horizontaal kunnen houden. Die spieren doen dat door constant een beetje samen te trekken en te ontspannen. Dat continue gedoe kost energie: daarom wordt Piet uiteindelijk moe van het pak omhoog houden en zal het uiteindelijk laten vallen.

Het pak suiker valt dus altijd oiv de zwaartekracht. Er zijn andere krachten nodig (normaalkracht) om dat tegen te gaan. Spieren kunnen dat ook, maar die zijn constant in beweging en dat blijft energie kosten. Daar gaat die toegevoerde energie inzitten.
De tafel en kapstok verliezen geen energie: die buigen een beetje door en produceren zo een tegenkracht.