Ik heb een vraag over een gitaarsnaar. Muziekinstrumenten (zoals snaar- en blaasinstrumenten) werken op resonantie. Als een muzikant een gitaarsnaar tokkelt (meerderere keren aanraakt) begint de gitaarsnaar te resoneren. Dan is de aandrijffrequentie van de hand (die een gedwongen trillen op de snaar oplegt) gelijk aan de eigenfrequentie van de gitaar snaar.
Mijn vraag is, hoe kan men een gitaar bespelen terwijl de aandrijffrequentie van gitaarsnaar hoog is.
Reacties
Theo de Klerk
op
22 juni 2019 om 11:50
> Dan is de aandrijffrequentie van de hand De hand heeft geen aandrijf frequentie. Die trekt de snaar omhoog of duwt hem omlaag zodat er een uitwijking van en spanning op de snaar ontstaat. Bij loslaten zal de spanning de snaar terug naar de evenwichtsstand trekken. Daarbij ontstaan allerlei golven in de snaar die elkaar allemaal uitdoven, behalve als de golf "toevallig" de golflengte heeft die hoort bij een staande golf. Die blijft bestaan en via de klankkast wordt die trilling hoorbaar. (al dooft ook die uit omdat voortdurend energie wordt verloren door vervorming van de snaar en opwarming ervan)
Van "aandrijffrequentie" wordt gesproken bij een snaarsysteem waarop voortdurend een externe bron in bepaalde frequentie de snaar aanstuurt. Alleen bij de eigen frequenties van de snaar leidt dit tot een staande golf, die daarna ook nog eens steeds groter qua uitwijking kan worden omdat golflengte (frequentie) van de snaar overeenkomt met de frequentie van het aandrijfmechanisme.
