Dag Piet,

Vraag is hoe je dat bedoelt. 

Want ten eerste zijn er verschillende soorten kernbommen. Bij de simpelste soorten, de kernSPLIJTING-bommen, is de splijtstof dan ²³⁵U (uraniumisotoop met 235 kerndeeltjes) of ²³⁹Pu (plutonium). Maar rondom een bol van die splijtstof wordt er een mantel van "gewone" hoog-explosieven gebouwd die die bol heel snel samenpersen tot voorbij de kritieke dichtheid, waardoor de kernfusie-kettingreactie kan starten. Dus eigenlijk zorgen die gewone explosieven ervoor dat de fusiereactie kan starten en lang genoeg kan doorgaan.

Bij de zogenoemde H-bommen (kernFUSIE-bom, dus het tegengestelde van splijting) ) is het eigenlijk een bijna gewone kernsplijtingsbom die ervoor zorgt dat een voldoende hoge temperatuur een druk ontstaat zodat tritium (³H) en deuterium ²H) kunnen fuseren tot helium en een vrij neutron, waarbij héél veel energie ontstaat. En die tritium wordt dan weer in de bo zelf gemaakt door Li (lithium) juist op tijd te bombarderen met neutronen. 

En bij beide soorten worden nog heel veel andere stoffen gebruikt, zoals beryllium om neutronen die in het begin van de kettingreactie ontstaan maar de splijtstof uit vliegen, terug naar die bol splijtstof te reflecteren, of ²³⁸U (gewoon verarmd uranium), dat dan in die bom zelf een neutron invangt en nog een vervalstap verder zo ²³⁹Pu wordt, en de energie van die H-bom nog eens sterk vergroot. 

Het antwoord is dus "heel veel stoffen", maar geeft dit toch een beetje een antwoord op je vraag? 

Groet, Jan