Dag kees,

een kogel op een zekere hoogte in het zwaartekrachtveld heeft zwaarte-energie. Energie kun je om (laten) zetten van de ene vorm in de andere, maar zonder dat er daarbij iets verloren gaat, of uit het niets verschijnt.

Walter geeft de kogel de gelegenheid om zwaarte-energie om te zetten in bewegingsenergie, waardoor het een levensgevaarlijk projectiel wordt. Lewin gaat dan ook zeker niet op het laagste punt van de baan van de kogel staan, durft het zelfs niet aan een vervelend studentje te vragen daar te gaan staan. 

Maar eens die kogel weer omhoog moet zal die terug toenemende zwaarte-energie weer ergens vandaan moeten komen, en dat gaat dus ten koste van de inmiddels opgedane bewegingsenergie. Aan de zijde tegenover Lewin hangt de kogel uiteindelijk weer heel even stil om direct daarop weer te gaan dalen en weer aan snelheid te winnen, richting Lewin. 

Maar Lewin weet zeker dat als hij zijn hoofd maar stil houdt hij geen enkel gevaar loopt: om hem te raken zal de kogel immers verder (en dus hoger) moeten komen dan zijn vertrekpunt. Daarvoor is meer energie nodig dan de kogel in het begin had. En dat gaat dus niet gebeuren (tenzij onderweg dat vervelende studentje de kogel een extra duwtje mee geeft). De kogel valt gegarandeerd stil op dezelfde hoogte en dus dezelfde afstand van Lewins hoofd als bij vertrek** . Want energie gaat nooit verloren, maar kan ook niet zomaar uit het niets verschijnen. 

dat moet voor elke energie-omzetting die je bedenkt wel te doen zijn. Maar zo luid en duidelijk als met zicht- en tastbare energiesoorten als hoogte-energie en bewegingsenergie ga je ze niet gauw vinden. Maar doe je best :)

Groet, Jan

** sterker nog, onderweg ondervindt die kogel luchtweerstand, en in kabel en ophanging zal er vast ook wel iets wringen, waardoor onderweg ook energie in de vorm van warmte vrijkomt. Die gaat niet terug die kogel in, zodat in een reële situatie als deze de kogel zelfs niet helemaal zijn oorspronkelijke positie terug zal bereiken. En dat is ook te zien in je videootje.