Dat lijkt me niet zo 1-2-3 op te lossen.
De achtergrond van de vraag zal zijn dat de aluminiumdraad (die neem ik aan vertikaal naar beneden hangt en niet plat op tafel ligt?) een massa heeft en daarmee door de aarde wordt aangetrokken. De bovenkant van de draad "voelt" het gewicht van de hele draad eronder. Het midden voelt de onderste helft en het uiteinde onderaan voelt niks.
En daar zit het probleem: de draad zal door die aantrekkingskracht uitrekken onder het eigen gewicht, maar doet dat niet over de hele draad hetzelfde.
Per klein stukje zou je F/A kunnen berekenen en daaruit de uitrekking ε.
En dan de uitrekking van alle stukjes bij elkaar tellen tot een totaal-percentage. Zo iets heet integreren...

beste Theo,

bedankt voor je reactie.

De opdracht is zo eenvoudig in mijn boek neer gezet zonder achtergrond verhaal zodanig dat ik ook door dat in de war was (zie foto)


mvg
Lea

Ik denk dat je de vraag verkeerd interpreteert.
Hier wordt gevraagd aan een 20 m lange draad te trekken (horizontaal zoals touwtje trekken of vertikaal aan het (hoge) plafond en dan eraan trekken) zodat hij maximaal uitgerekt wordt zonder te gaan vloeien, d.w.z. onherstelbaar in vorm verandert.
Dat gebeurt niet zolang de kracht die je op het doorsnede-oppervlak uitoefent maar kleiner is dan 0,6 . 10⁸ N/m²  De straal van de draad is 2,0 mm en daarmee diens oppervlak πr² .
Dus hoeveel kracht kun je op dat oppervlak plaatsen zodat dat overeenkomt met 0,6 . 10⁸ N/m²  (als 1 m² = 1 . 10⁶ mm²)?
Uit de uitrekkingsgrafiek van aluminium kun je aflezen hoe groot ε is bij de aangegeven spanning van 0,6 . 10⁸ N/m²
En ε = ΔL/L met L = 20,00 m zodat je de uitrekking ΔL ook kunt berekenen.

Het is dus wat simpeler dan je deed voorkomen. Maar net nieuw met spanningen (trek) en rek al moeilijk genoeg.
Kun je nu verder?