Misschien leggen ze het wel moeilijk uit omdat er geen eenduidig antwoord op is.
De meest gangbare theorie zegt dat in de Melkweg (sterrenstelsel waarin de zon en aarde zitten) een grote hoeveelheid gas en stof was die langzaam is gaan samentrekken. Bij het samentrekken wordt dit gas steeds heter. Het grootste deel trok zover samen dat het de Zon werd. Die werd heter en heter en op een gegeven moment heet genoeg om kernfusie te starten: daarmee kan de Zon energie uitstralen die wij nu op Aarde krijgen en het leven mogelijk maakt.
Niet alle gas en stof uit de wolk trok in de Zon samen, een aantal andere concentraties ontstond - daaruit zijn de planeten ontstaan. De kleine planeten (Mercurius t/m Mars) zijn zo klein dat ze de meeste vluchtige gassen (waterstof, methaan) zijn verloren omdat hun zwaartekracht (of aantrekkingskracht van materie) onvoldoende was ze vast te houden.
De grote planeten hebben die wel behouden - Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus lijken vooral daaruit te bestaan. Omdat ze verder weg staan ontvangen ze minder energie van de zon en is het er veel kouder. Zo koud dat die vluchtige gassen grotendeels tot bevroren of vloeibare toestand zijn overgegaan.

Duidelijk zo? Er zijn een aantal "ja maar" en "er is toch ook..." maar dit is de grote lijn.

 ja ik snap het nu wel 
dankjewel