Er golft niks. De lichtstraal gaat gewoon rechtdoor (bekend als de Poyntingvector). Wat getekend wordt zijn de golven van elektrisch en magnetische velden. Maar die velden hebben op een positie x waar "het" licht zich bevindt een bepaalde waarde die grafisch wordt weergegeven langs de rechte weg die het licht volgt. De figuren suggereren alsof er wat golft, maar feitelijk is het een grafiek representatie van grootte van een veld op positie x.
Zonder grafiek had je langs de lichtstraallijn ook waarden als 0,2,5,2,0,-2,-5,-2,0,2,5... kunnen zetten als bijv het elektrische veld ter plekke sterkte 0 of 5 (max positief) of -5 (max negatief) eenheden groot was geweest.

Het bijzondere van licht is dat het geen medium nodig heeft (vroeger dacht men aan ether maar die is nergens voor nodig). Als een elektrisch veld van sterkte verandert (bijv van 0 via 2 naar 5) dan resulteert dit in een magnetisch veld dat ook in sterkte verandert (dat verschijnsel noemt nen inductie). Maar een veranderend magnetisch veld resulteert weer in een veranderend elektrisch veld, wat weer een magnetisch veld induceert dat weer... ad infinitum. Het licht helpt zichzelf dus vooruit. Een veld heeft geen medium nodig (zwaartekracht veld ook niet) om effectief te zijn. Dus kan licht (en aantrekkingskracht) dwars door het vacuüm van het heelal reizen.

En wat reflectie, buiging, breking e.d. betreft: meestal is daarin het elektrische veld de schuldige: die laat ladingdragers in een metalen spiegelend oppervlak of doorzichtig perspex bewegen. Lading beweegt: een nieuw elektrisch veld ontstaat, dat van de gebroken/gereflecteerde straal. 

dag Addy,

Een golf wordt veroorzaakt door een verstoring van een evenwichtstoestand.

Nemen we bijvoorbeeld een antennedraad: pomp er elektronen heen zodat de draad een negatieve lading krijgt en er ontstaat een elektrisch "veld" rond die draad, zuig er elektronen uit zodat de draad een positieve lading krijgt en er ontstaat ook een elektrisch veld, maar dan met omgekeerde richting. 

Zo'n veld heeft geen medium nodig......

Hopelijk weet je dat een stroom door een draad ook een magnetisch veld rond de draad opwekt (elektromagneet, transformator). Maar andersom, beweeg een magneet nabij een geleider en het veranderende magnetische veld veroorzaakt een elektrische stroom (dynamo)

Zo veroorzaakt een veranderend elektrisch veld een veranderend magnetisch veld, dát veroorzaakt weer een veranderend elektrisch veld, dát veroorzaakt weer een veranderend magnetisch veld enzovoort en zo verder. En zo plant de verstoring zichzelf voort, we hebben een elektromagnetische golf. 


links zie je een lading heen en weer bewegen in een draad, van boven naar beneden en weer terug. En een grafische weergave van de resulterende verstoringen van elektrisch en magnetisch veld rond die draad. 

Helpt dit voor de gedachten?

Groet, Jan

Theo en Jan,

Bedankt voor de moeite.

Ik ga het nog eens heel goed lezen want voor mij is dit wel moeilijke materie.

Met vriendelijke groet,

 

Addy

Troost je, dat is het voor iedereen omdat het gaat om zaken die je niet vast kunt pakken, eigenlijk op geen enkele manier rechtstreeks kunt waarnemen.

Dat vergt dus gewenning en acceptatie, conclusies trekken uit wat je indirect waarneemt via meetapparatuur e.d. , en je daar een beeld bij vormen. 

groet, jan

In Jans tekening gaat het licht dus rechtdoor langs de rode "propagation" lijn. Het elektrisch veld op elk punt van die lijn heeft een grootte. Die grafisch wordt weergegeven door blauw/paarse grafiek. Hoe hoger de blauwe lijn, hoe groter het veld OP de rode voortgangslijn.
En de elkaar genererende elektrische en magnetische velden zorgen ervoor dat ze elkaar vooruit helpen: de lichtstraal beweegt met snelheid c (ruim 7x per seconde rond de aarde en niet 10x zoals Robbert iets teveel uit de losse pols schudde).