Reacties
dag Maurice,
daar is van alles over te zeggen. Maar dan moet je wel een en ander weten: namelijk de normaalkracht die de ondergrond uitoefent op het voorwerp, en de zg wrijvingscoëfficiënt die geldt voor de twee materialen (die van ondergrond en voorwerp) die contact met elkaar maken.
Voor combinaties van een aantal standaardmaterialen kun je ordes van grootte voor die wrijvingscoëfficiënten in tabellenboeken vinden. Die zijn allemaal proefondervindelijk bepaald.
In jouw praktische geval (als ik dat goed begrijp) zou het slimmer kunnen zijn om voor alle voorkomende combinaties ondergrond/soort voorwerp die trekkracht eenvoudigweg te meten. Kwestie van het voorwerp met een unster naar je toetrekken:
of zelfs m.b.v. een weegschaal(tje) tussen je hand en het voorwerp dat voorwerp van je afduwen (dat mag geen verschil maken).
De meeste unsters en weegschalen hebben weliswaar een schaalverdeling in kg (voor massa) in plaats van in newton (voor kracht) , maar dat is maar net omdat ze, alléén voor gebruik aan het aardoppervlak, de zwaartekracht meten en die alvast "omrekenen" naar massa. (Fz=m·9,8 of andersom m=Fz/9,8)
Wil ik nog wel even opmerken dat die benodigde trekkracht als puur natuurkundige schuifkracht gemeten ergonomisch zeker niet de belangrijkste factor zal zijn. Iemand die op borsthoogte een zwaar gewicht over een ruwe ondergrond naar zich toe moet trekken zal zijn rug denk ik zwaarder belasten dan zijn armen. En ook de mate waarin de armen meer of minder gestrekt of gebogen zijn tijdens die beweging hebben grote invloed op de werkelijke kracht die de spieren in schouder of ellebogen werkelijk moeten uitoefenen, bij overigens gelijkblijvende schuifkracht.
Zet bijvoorbeeld maar eens een tafel tegen een deur en trek, je armen over de tafel strekkend, aan de deurklink, langzaam harder en harder trekkend. Ruim voordat je armen beginnen te klagen begint je rug vlak boven je heupbeenderen protesterende seintjes te geven. Er moet méér in actie dan alleen die bicepsen bij dit soort werk.
groet, Jan.
daar is van alles over te zeggen. Maar dan moet je wel een en ander weten: namelijk de normaalkracht die de ondergrond uitoefent op het voorwerp, en de zg wrijvingscoëfficiënt die geldt voor de twee materialen (die van ondergrond en voorwerp) die contact met elkaar maken.
Voor combinaties van een aantal standaardmaterialen kun je ordes van grootte voor die wrijvingscoëfficiënten in tabellenboeken vinden. Die zijn allemaal proefondervindelijk bepaald.
In jouw praktische geval (als ik dat goed begrijp) zou het slimmer kunnen zijn om voor alle voorkomende combinaties ondergrond/soort voorwerp die trekkracht eenvoudigweg te meten. Kwestie van het voorwerp met een unster naar je toetrekken:
of zelfs m.b.v. een weegschaal(tje) tussen je hand en het voorwerp dat voorwerp van je afduwen (dat mag geen verschil maken).
De meeste unsters en weegschalen hebben weliswaar een schaalverdeling in kg (voor massa) in plaats van in newton (voor kracht) , maar dat is maar net omdat ze, alléén voor gebruik aan het aardoppervlak, de zwaartekracht meten en die alvast "omrekenen" naar massa. (Fz=m·9,8 of andersom m=Fz/9,8)
Wil ik nog wel even opmerken dat die benodigde trekkracht als puur natuurkundige schuifkracht gemeten ergonomisch zeker niet de belangrijkste factor zal zijn. Iemand die op borsthoogte een zwaar gewicht over een ruwe ondergrond naar zich toe moet trekken zal zijn rug denk ik zwaarder belasten dan zijn armen. En ook de mate waarin de armen meer of minder gestrekt of gebogen zijn tijdens die beweging hebben grote invloed op de werkelijke kracht die de spieren in schouder of ellebogen werkelijk moeten uitoefenen, bij overigens gelijkblijvende schuifkracht.
Zet bijvoorbeeld maar eens een tafel tegen een deur en trek, je armen over de tafel strekkend, aan de deurklink, langzaam harder en harder trekkend. Ruim voordat je armen beginnen te klagen begint je rug vlak boven je heupbeenderen protesterende seintjes te geven. Er moet méér in actie dan alleen die bicepsen bij dit soort werk.
groet, Jan.
