Verschil F en N
stelde deze vraag op 16 november 2014 om 10:30.Reacties
Dag Freek,
Om het helemaal helder te hebben zou ik eigenlijk de volledige context moeten hebben waarin je dit tegenkomt.
Maar ik denk dat als je het leest als hieronder dat je teksten wel logisch worden:
F is het internationale symbool voor de grootheid kracht (F van Force)
De eenheid van kracht is de newton, en die korten we -ook weer internationaal afgesproken- af met N .
Bij de assen van een grafiek dienen zowel grootheid als eenheid vermeld te worden. Heel vaak wordt dat dan zó genoteerd:
waarbij we op de verticale as dus de kracht in newton kunnen aflezen, en op de horizontale as dus de tijd in seconden (s) zien uitgezet.
Verder, als we met krachten op voorwerpen werken, dan komen daar veelal allerlei verschillende (soorten) krachten aan te pas. Die allemaal F noemen zou voor een heidense verwarring in berekeningen zorgen.
En dus krijg je "bijnaampjes" als Fz (of vaker in subscript Fz, afhankelijk van de redactionele mogelijkheden of luiheid van de schrijver) voor zwaartekracht, Fn voor normaalkracht, Fw voor wrijvingskracht, Fs voor spankracht, Fc voor centripetaalkracht, Fnetto voor nettokracht etc.
Die bijnaampjes zijn echter NIET internationaal afgesproken, maar gewoonlijk worden binnen een taalgebied wel vaak dezelfde afkortingen gebruikt. Komt ook wel omdat de schrijvers van de studieboeken daar stilzwijgende afspraken over hebben gemaakt. Maar er is niemand die er bezwaar tegen heeft als jij een krachtenschema maakt met o.a. een Fspier of nog korter daarvoor Fs, als je er maar voor zorgt dat er voor je lezers geen verwarring kan ontstaan. In de tekst bij het schema vinden we dan een legenda of een verhalende verklaring (bijv : .......... naar links werkt een spierkracht (Fs) van 35 N ........)
Een eindsnelheid vind je dan in Nederland vaak afgekort tot veind of ve, maar in Engelssprekende landen als vfinal of vf. Die kleine "v" is het internationale SI-symbool, de bijnamen dus weer nationaal.
En wat me nu ook te binnenschiet, wat je in formules met tijden ook vaak tegenkomt is bijvoorbeeld s(t), st ,v(t) of vt ; en daarmee wordt dan standvastig bedoeld de afstand respectievelijk snelheid "op tijdstip t"
s(t) = s(0) + v(0)t + ½at²
betekent dus dat de
afgelegde weg op tijdstip t is gelijjk aan de afgelegde weg op tijdstip 0 plus de snelheid op tijdstip 0 maal de tijd plus een half maal de versnelling maal de tijd in het kwadraat.
Eenmaal een beetje gewend aan die "afko-taal" is dat véél helderder dan zo'n eindeloze woordformule natuurlijk.
Goed met die taal leren omgaan is cruciaal.
Probleem opgelost?
Groet, Jan
Om het helemaal helder te hebben zou ik eigenlijk de volledige context moeten hebben waarin je dit tegenkomt.
Maar ik denk dat als je het leest als hieronder dat je teksten wel logisch worden:
F is het internationale symbool voor de grootheid kracht (F van Force)
De eenheid van kracht is de newton, en die korten we -ook weer internationaal afgesproken- af met N .
Bij de assen van een grafiek dienen zowel grootheid als eenheid vermeld te worden. Heel vaak wordt dat dan zó genoteerd:
waarbij we op de verticale as dus de kracht in newton kunnen aflezen, en op de horizontale as dus de tijd in seconden (s) zien uitgezet.
Verder, als we met krachten op voorwerpen werken, dan komen daar veelal allerlei verschillende (soorten) krachten aan te pas. Die allemaal F noemen zou voor een heidense verwarring in berekeningen zorgen.
En dus krijg je "bijnaampjes" als Fz (of vaker in subscript Fz, afhankelijk van de redactionele mogelijkheden of luiheid van de schrijver) voor zwaartekracht, Fn voor normaalkracht, Fw voor wrijvingskracht, Fs voor spankracht, Fc voor centripetaalkracht, Fnetto voor nettokracht etc.
Die bijnaampjes zijn echter NIET internationaal afgesproken, maar gewoonlijk worden binnen een taalgebied wel vaak dezelfde afkortingen gebruikt. Komt ook wel omdat de schrijvers van de studieboeken daar stilzwijgende afspraken over hebben gemaakt. Maar er is niemand die er bezwaar tegen heeft als jij een krachtenschema maakt met o.a. een Fspier of nog korter daarvoor Fs, als je er maar voor zorgt dat er voor je lezers geen verwarring kan ontstaan. In de tekst bij het schema vinden we dan een legenda of een verhalende verklaring (bijv : .......... naar links werkt een spierkracht (Fs) van 35 N ........)
Een eindsnelheid vind je dan in Nederland vaak afgekort tot veind of ve, maar in Engelssprekende landen als vfinal of vf. Die kleine "v" is het internationale SI-symbool, de bijnamen dus weer nationaal.
En wat me nu ook te binnenschiet, wat je in formules met tijden ook vaak tegenkomt is bijvoorbeeld s(t), st ,v(t) of vt ; en daarmee wordt dan standvastig bedoeld de afstand respectievelijk snelheid "op tijdstip t"
s(t) = s(0) + v(0)t + ½at²
betekent dus dat de
afgelegde weg op tijdstip t is gelijjk aan de afgelegde weg op tijdstip 0 plus de snelheid op tijdstip 0 maal de tijd plus een half maal de versnelling maal de tijd in het kwadraat.
Eenmaal een beetje gewend aan die "afko-taal" is dat véél helderder dan zo'n eindeloze woordformule natuurlijk.
Goed met die taal leren omgaan is cruciaal.
Probleem opgelost?
Groet, Jan
