Even los van wrijving, een vorwerp dat van grotere hoogte valt zal met een grotere klap op aarde terechtkomen, als je dat bedoelt. 

Dat heeft met een verschil in versnelling weinig te maken, het voorwerp heeft gewoon meer tijd gehad om te versnellen en zal dus een grotere snelheid krijgen naarmate het van hoger valt. 

In het echt, met wrijving, is dat weer iets anders, want wrijving neemt kwadratisch toe met de snelheid, en dus komt er voor alle voorwerpen een eind aan de wérkelijke versnelling. Een mens zonder parachute komt zo met ongeveer 200 km/h op de grond, ongeacht de hoogte van waaraf je springt. 

Er is theoretisch geen hoogte/afstand waarop je écht aan de aantrekkingskracht van de aarde ontsnapt bent, omdat het zwaartekrachtveld van een voorwerp zich oneindig ver uitstrekt. Om het een klein beetje behapbaar te houden, kijk maar naar het zwaartekrachtveld van de zon, dat alles (planeten en puin) in het zonnestelsel bijeen houdt. 

Raketten kunnen er dus eigenlijk ook niet aan ontsnappen. Alleen, op grotere afstanden neemt die kracht wel sterk af. Op 6500 km hoogte is het maar een kwart meer van wat het aan het aardoppervlak is, op dezelfde afstand als de maan is de zwaartekrachtversnelling van de aarde al bijna 4000 keer zo klein geworden als aan het aardoppervlak. 

In dit verband spreken we dan ook wel van de ontsnappingssnelheid van een hemellichaam: de opwaartse snelheid die je een kogel aan het aardoppervlak moet geven zodat de kogel eigenlijk nooit meer vanzelf naar de aarde zou terugvallen, ook al zouden er geen andere hemellichamen in het heelal zijn. Die ontsnappingssnelheid is voor de aarde ongeveer 11 000 km/s. 

En wegvluchten van de aarde met een raket kan omdat een raket zich kan afzetten. Zoals jij bij een sprong tegen de grond afzet met je voeten en de grond je de andere kant op duwt, zo doet een raket het ook.

Het spuwt aan de onderkant gas weg (de brandstof die ontsnapt) en zet zich daar tegen af. Dat gas duwt de raket de andere kant uit (vooruit, omhoog). Daarom kan een raket ook in het luchtledige werken want het gebruikt zijn eigen gas, en niet de lucht van de dampkring.

Maar zoals Jan al uitlegde: de aarde blijft trekken. Die trekkracht is op een afstand r tussen raket en aarde gelijk aan

F = m_raket . a_raket =  m_raket (G.M_aarde/r²)

Deze neemt snel in sterkte af (r wordt heel groot) maar is nooit nul. 

Op het aardoppervlak zijn de meeste hoogteverschillen h die we maken beperkt (0-200 meter) en de r is dan gelijk aan gelijk aan de straal van de aarde (die het oppervlak aangeeft) plus die verhoging: r = R_aarde + h   . Als je dat in bovenstaande algemene formule invult zul je zien dat de kracht daarbij nauwelijks verandert (r = 6400 km + 0 km en r = 6400 km + 0,2 km: minder dan een promille erbij) en de versnelling (het deel tussen haakjes) stabiel op ongeveer 9,81 m/s² uitkomt . Dat is de reden dat we voor de meeste aardse zaken "gewoon" met een vaste zwaartekrachtversnelling van g = 9,81 m/s² rekenen.

Maar vul voor M_aarde eens de massa van de zon of de maan of Jupiter of sterren als Sirius of Aldebaran in en je krijgt hele andere versnellingen.