Heel primitief, maar wel correct in orde-grootte, is te meten hoeveel energie van de Zon op een bekend oppervlak komt. Dat kan bijvoorbeeld door te kijken hoe een hoeveelheid water (in een bak met bekend bovenoppervlak) opwarmt door bestraling met zonlicht. Toegenomen temperatuur is direct gekoppeld aan ontvangen energie. Je kunt daaruit bepalen hoeveel energie per oppervlakte-eenheid wordt doorgestraald en dus hoeveel energie op een zonnepaneel van bepaald oppervlak wordt gestraald.

(De energie die het paneel opvangt komt als zonnestraling op ons af. De hoeveelheid energie die elke seconde op een vierkante meter wordt gestraald noemt men de zonneconstante. Als je die meet op een manier zoals boven aangegeven en beredeneert welke fractie het gebruikte oppervlak is van de ronde bol met straal gelijk aan de afstand Aarde-Zon (=4 π r²) dan kun je een schatting maken van de totale energie-uitstraling van de Zon. Met bijna geen middelen kun je zo toch al een redelijke benadering van de energie-output van de Zon vinden. Dit is een fascinerend aspect van sterrenkunde: toch metingen kunnen doen aan objecten in je heelal-laboratorium waar je niet direct bij kan komen.

Je kunt ook een stralingsmeter gebruiken. Dat is eigenlijk ook een zonnepaneeltje, maar daar is het rendement dan van bekend, zodat je rechtstreeks de invallende energie in W/m² kunt aflezen. De grotere weerstations in Nederland hebben ook van die dingen, ik weet alleen niet waar je daarvan "live" gegevens zou kunnen vinden.

Niet verwarren met een luxmeter, dat is er dan weer eentje die helemaal gecalibreerd is om de invallende energie af te lezen zoals het menselijk oog die waarneemt.

Groet, Jan