Reacties
Het verband tussen de voortplantingssnelheid van een golf en de spankracht in een koord moet worden onderzocht. Dit zijn de meetresultaten. De theorie zegt dat v² rechtevenredig is met F, dit moest aangetoond worden met een grafiek . 
Onze metingen wijken echter af, door de punten ontstaat machtsfunctie 
. Dit is hoogstwaarschijnlijk een fout bij de metingen, al heeft dit zeer nauwkeurig, en zelfs onder begeleiding, plaatsgevonden.
Suzanne, 22 jan 2011
Dit is hoogstwaarschijnlijk een fout bij de metingen,
Hmm, altijd mogelijk natuurlijk, maar.....
De theorie zegt , met µ de massa per meter lengte van de snaar, dus
Ik vermoed eerder dat het niet zozeer misgaat in je metingen, dan wel bij wat jij als constant veronderstelt, maar wat in werkelijkheid niet constant is.
Ik veronderstel even dat je de lengte van je snaar constant hield (zoals bij een gitaarsnaar). Een snaar aanspannen betekent in zo'n geval dat je de massa tegelijkertijd onvermijdelijk verkleint. Je draait bij een gitaar immers een stukje materiaal rondom dat pennetje waarmee je de snaar aanspant.
Een grotere kracht betekent dus tegelijkertijd een kleinere massa, waardoor je het effect van een kracht op je v² versterkt. Je zou zo bij 0,5 N een v² gemeten hebben die je bijvoorbeeld anders pas bij bijv. 0,55 N gemeten zou hebben.
Verder voldoet een snaar niet perfect aan de wet van Hooke. Een veerconstante k uit Fveer = k·u is alleen constant over geringe veranderingen in uitrekking. In de bijlage een grafiek van de uitrekking van een koperdraad waaraan een steeds grotere massa opgehangen werd. 
Door de massa te vergroten van 0 naar 4 kg werd de lengte 0,5 mm groter, maar door de massa te vergroten van 14 naar 18 kg (een gelijke TOENAME van kracht) werd de lengte maar liefst 0,9 mm groter. Hiermee komen we van de theoretisch-natuurkundige wereld terecht in de praktische ingenieurswereld.
Nog zoiets, dit is een formule die alleen geldig is bij zéér kleine uitwijkingen. Bedenk dat als er meer buiken moeten ontstaan op de snaar bij een gelijke amplitude, dat dan de snaar in zo'n buikstand langer moet zijn dan wanneer er maar één buik op staat.
Dat kan natuurlijk nogal wat schelen voor de factor m/L die gemiddeld speelt tijdens je trilling.
Het zou dus fijn zijn als je voor het zoeken van je theoretische verband ook een theoretische snaar had. Eentje die zo min mogelijk langer wordt (liefst helemaal niet) bij grotere spankracht, en als hij dat al doet, netjes voldoet aan de wet van Hooke zodat je er rekening mee kunt houden. Bij echte snaren niet teveel gaan meten onder extreem kleine of extreem grote spankrachtenDan nog heel bewust slechts een minimale amplitude geven.
In theory, there is no difference between theory and practice. In practice, there is. Dat maakt bijna elk natuurkundeproefje, hoe netjes ook uitgevoerd, bij voorbaat tot een raadsel. Want wij natuurkundeleraren vereenvoudigen de echte wereld in de klas. (Vallende voorwerpen ondervinden geen wrijving, kanonskogels krijgen geen spin, de weerstand van een resistortje is bij alle stroomsterktes gelijk, etc.) Bij slordig uitgevoerde practica, met het vaak gebrekkige schoolmateriaal, klopt er van heel de theoretische wereld niks meer, en bij netjes uitgevoerde proefjes blijkt de wereld vaak tóch anders dan de -vereenvoudigde- theorie zegt. Kortom, eigenlijk staan we jullie -met de beste bedoelingen hoor- een beetje voor de gek te houden, want de wereld is te ingewikkeld om tot in detail uit te leggen op de middelbare school. En dat valt op als je dit soort proefjes netjes uitvoert .
Groet, Jan
