Beste Alexandra,

Ik denk dat uw uitleg best wel eens zou kunnen kloppen. Zeker weten doe ik het echter niet.

En wat ik niet begrijp, is het doek niet opgespannen door een of andere houten constructie? Hoe kan het dan krimpen?

Groeten,

Bas 

Inderdaad, schilderdoek zit opgespannen op een houten raamwerk. De luchtvochtigheid die heerst tijdens het opspannen, bepaalt daarna wat er met het doek gebeurt. Wordt het droger, dan gaat het doek slapper aan de latten hangen, wordt het vochtiger dan tijdens de uitgangssituatie, dan gaat het doek (vanwege de krimp) extra spannen.

De verflaag (op oliebasis) heeft dat rekken en krimpen niet, die laag blijft in oppervlak gelijk. Op het hechtvlak is dus een geregelde, minieme beweging. En als die krimp en rek maar vaak genoeg plaatsvindt, krijg je barsten (craquelé) en bladders. Vandaar dat musea en collectioneurs altijd zorgen voor een goede en constante klimaatbeheersing.

Maar de vraag blijft staan: hoe komt het dat weefsel dat vocht opneemt in oppervlak krimpt.

Alexandra

dag Alexandra,

ik heb in een aantal (engelstalige) publicaties van conservatoren kunnen vinden dat de vezels in het doek inderdaad opzwellen en dikker worden en daardoor elkaar meer in de weg zullen liggen.

Dit zorgt ervoor dat het doek krimpt want de vezels moeten nu een langere weg afleggen. Het is alsof je met een fiets tussen pionnen door moet zigzaggen, of met een vrachtwagen. De vrachtwagen zal gewoon meer afstand moeten afleggen.

Dit gebeurt zowel in de lengte als de breedte, de combinatie zal elkaar alleen maar versterken. (Vergelijkbaar met bewegende pionnen)