Hoi Anne,

Allereerst denk ik dat je bedoelt: ds werd hierbij voorgesteld als een vector rakend aan zo'n 'kring' van het magnetische veld rond een rechte geleider.

Ik denk dat je ds het beste omschreven kan worden als een lengtevector. Het symbool s staat in de natuurkunde voor een lengte (in meters) of een afstand (ook in meters).

Dat we het een vector noemen heeft er mee te maken dat een lengte naast een bepaalde grote ook een richting heeft (dat heeft een massa niet en dat noemen we dan ook geen vector maar een scalar).

De letter d voor de s betekent dat we de lengte s in stukjes knippen. Daarna vermenigvuldigen we elk stukje van s met de magnetische inductie B op dat punt en tellen daarna alles weer bij elkaar op (dat heet integreren). Om het geheel zo goed mogelijk te laten kloppen nemen we ds oneindig klein en komt er een integraal teken voor te staan.

Kom je er zo uit?

waar staan 'B' en 'μ' voor? Ik dacht dat 'μ' voor de wrijvingscoeficient stond, maar dat klopt waarschijnlijk niet

B is de magnetische inductie (in eenheden T=tesla), soms wel (incorrect vaak) "magnetisch veld" genoemd.

De μ is hier de magnetische susceptibiliteit en heeft niks met wrijvingscoëfficiënt te maken in deze elektromagnetische context. Voor de honderden eenheden, grootheden en coëfficiënten zijn er stomweg niet genoeg letters in alle alfabetten om ze allemaal hun eigen afko te geven. Dus de betekenis zal vaak mede uit de context moeten komen.