Beste Marius,

door gebruik te maken van de Lorentzkracht kun je wel degelijk  juiste  uitspraken doen over de manier waarop magnetische atomen zich richten in een extern magneetveld.
Kun je uitleggen hoe je tot de conclusie komt dat het veld de verkeerde kant op staat?

Dan helpen we je graag verder.

Bert 

Als je een magnetisch veld het papier in gericht hebt, geeft dit een Lorenzkracht op een bewegend elektron in het stuk ijzer. Door de Lorenzkracht zal het elektron rechtsom gaan draaien, en door het magnetisch veld rond een bewegend deeltje (linksom, het omgekeerde van het magnetisch veld rond een stroomvoerende draad), zal het elektron een eigen magneetveld opwekken. Het probleem is dat dat veld juist de verkeerde kant op is, dus uit het papier gericht.

Beste Marius,

je redenering klopt, maar geldt niet alleen voor ijzer. Alle metalen - en ook stoffen die geen geleidingselektronen hebben - vertonen dit verschijnsel. Het is effect is zwak, en heet diamagnetisme.

Er zijn echter ook stoffen, waarin de atomen een magnetisch moment bezitten, d.w.z. dat er lokale kringstroompjes zijn; deze kunnen veroorzaakt worden door de beweging van een electron rond de atoomkern (orbitaal- of baanmoment) en ook door door de beweging van een electron om zijn eigen as (spin moment). Zulke stoffen zijn paramagnetisch; als de momenten zo sterk zijn dat ze elkaar beinvloeden en daardoor allemaal dezelfde kant op wijzen krijg je een ferromagneet. Ijzer is hiervan een voorbeeld.

De richting die zo'n miniscuul spoeltje - want zo kun je zo'n ronddraaiende lading beschrijven - kiest, kun je wel weer juist beschrijven met de Lorentzkracht. Staat het spoeltje loodrecht op de veldrichting dan lukt overigens niet, maar als het een hoek met de veldrichting maakt, dan ontstaat er een koppel en zal het spoeltje gaan draaien zodat zijn veld dezelfde richting aanneemt als het externe veld (dit gaat net zoals bij een elektromotor).

Bert 

Vandaar :)

Bedankt voor je duidelijke antwoord

 Marius