Laten we aannemen dat je het wilt weten voor een 'normale' lamp: een gloeilamp.

In een gloeilamp zit een metalen draadje dat stroom kan geleiden. Als de lamp aan is, loopt er zoveel stroom door de draad dat de draad heel heet wordt. De draad begint te gloeien en staat energie af in de vorm van licht en warmtestraling. Wanneer er zuurstof bij de lamp kan komen, zou deze zelfs in de brand vliegen. Daarom zit er altijd een glazen bol om een lamp, zo kan er geen zuurstof bij.

komen dan de voeding en de massa in contact over de draad? Gecontroleerde kortsluiting of hoe moet ik dat zien, ben benieuwd 

gr Ron

Door de spanningsbron is er een spanningsverschil tussen de plek waar de stroom de lamp ingaat en waar die eruit komt. Daardoor loopt een stroom door de lamp. De lamp is feitelijk gewoon een stuk draad die de + en - polen van de spanningsbron verbindt maar doordat die draad een weerstand heeft "valt" die spanning(sverschil) over die draad, dus over die lamp. Als de draad (bijna) geen weerstand heeft dan kun je van kortsluiting spreken. Met U= IR (of I = U/R) gaat er met R die vrijwel 0 ohm is, een hoge stroom lopen en meestal smelt de draad dan door, vliegt in brand of andere ongewenste gebeurtenissen (kortsluiting) .

Er geldt bij benadering U = IR maar doordat de stroom I de draad opwarmt neemt diens weerstand toe (en daarmee de stroom (wat) af). Maar er is een grote weerstand in koude toestand en die neemt toe bij opwarming. 

Alles wat warm wordt straalt uit. Een warme stoeptegel kun je met je hand voelen stralen zonder hem aan te raken. Als de warmte toeneemt dan wordt iets roodgloeiend (zoals spiraalkacheltjes), geel/witgloeiend (gesmolten ijzer). De lampdraad wordt ook heel heet en gaat in zichtbaar licht gloeien: de lamp "brandt". (energieverdeling in golflengte-intervallen wordt door de Planckse kromme weergegeven die afhankelijk is van de temperatuur). In lucht zou de draad meteen oxideren (verbranden) en kapot gaan, maar de lamp zit in een lucht-dichte bol waarin geen lucht zit maar een edelgas dat voorkomt dat de draad verbrandt. Hij wordt wel heet (en straalt) maar verbrandt niet. 

Een vermogen I²R wordt gebruikt door de lamp. Een klein deel ervan wordt in licht omgezet. De rest in warmte. 

Via andere technologie zijn TL-buizen, spaarlampen en zeker LED verlichting in staat met veel minder vermogen toch een groter percentage daarvan in licht om te zetten.

Een gloeilamp is nu niet langer een normale lamp. Dat was vroeger, net als olielampjes en kaarsen. Tegenwoordig is er nog maar erg weininig kunstlicht dat van gloeilampen komt.

Andere lampen zijn moeilijker uit te leggen. Het gemakkelijkst zijn nog lampen die werken met gassen under lage druk, bijvoorbeeld met de damp van van kwik of van natrium. Met behulp van wat hoogspanning gaan daar dan elektronen door die ervoor zorgen dat de atomen licht uitzenden.

Moeilijker zijn de leds (light emitting diodes) die tegenwoordig algemeen zijn. Je zou kunnen zeggen dat die andersom werken dan zonnecellen.