Reeds op de prille leeftijd van 14 jaar maakte Sander in Basic op een MSX een programma dat de banen van de planeten berekende. Net daarvoor had hij namelijk de gravitatiewetten van Newton gehad. In de eerste opzet werd mercurius bijkans het zonnestelsel uitgeslingerd, maar in een latere setting deed 'ie het heel aardig. De computer moest daar dan wel een hele nacht aan rekenen. Voor het echte werk, zoals in het filmpje te zien is, gebruiken ze dus supercomputers.
|
In de berekening zie er het effect van als twee melkwegstelsels in elkaars baan terecht komen. Vergis je echter niet in de tijdschaal van dit filmpje! Het is allemaal behoorlijk versneld weergegegeven. ©E. Athanassoula, I. Puerari and A. Bosma, Observatoire de Marseille. |
De keuze voor de natuurkunde studie was makkelijk gemaakt. Als je natuurkunde leuk vindt, dan blijf je het leuk vinden. Om de studie te kunnen volgen heb je een goede natuurkundige intuïtie nodig. Wanneer je een goede intuïtie hebt, dan heb je ook plezier in natuurkunde. Wiskunde lag Sander ook wel, meestal scoorde hij een 7, maar op het laatst trok het cijfer toch op naar de 8. In het eerste jaar op de universiteit viel het een beetje tegen dat er wel erg veel wiskunde gegeven werd, “dat moet je wel willen begrijpen”. De computers bleven trekken en zijn afstudeerscriptie was bij de Computational Physics groep aan het AMOLF.
Ook de OIO plek wist hij daar te bemachtigen. Zijn dissertatie ging over Disorder in Entropic Solids. Met de computer heeft hij in modellen van harde bolletjes in de vaste fase gekeken naar vervormbaarheid. Met name naar verschillen die in elasticiteit optreden tussen de FCC en HCP stapeling van harde bollen. De computationele fysica zit precies tussen theorie en praktijk in: een bloeiend vakgebied.
Lees meer daarover in het volgende artikel:
Welke deeltjes stapelen het beste?
Download bestand(PDF)
De samenvatting van Sanders dissertatie âHet mysterie van de entropieâ kun je hier downloaden.
Sanders toekomst
Vanaf februari 2004 gaat Sander Pronk aan de slag aan de Berkley University in Californië. Hij gaat daar ook een model bouwen, niet van harde bolletjes, maar van water. Dat was één van de aspecten van zijn promotieonderzoek.
