Cassettebandjes-test

Onderwerp: Elektrische stroom

Erik Brouwer en Bas de Groot

Erik en Bas hadden de idee cassettebandjes te onderzoeken, omdat ze graag naar muziek luisteren. Het leek hen interessant om de opnamekwaliteit van verschillende merken en soorten bandjes te vergelijken.

Cassettebandjes bestaan uit een polyester drager met een ferromagnetische laag. Ferromagnetische materialen, zoals ijzer en nikkel, hebben de eigenschap dat ze blijvend gemagnetiseerd kunnen worden m.b.v. een extern magnetisch veld. Tijdens het opnemen levert het toegevoerde signaal een wisselstroom. Deze wisselstroom wekt een magnetische veld op, die de ferromagnetische laag magnetiseerd. Op de laag ontstaat dus een bepaalde patroon van magnetische delen., die tijdens het afspelen ‘gelezen’ kan worden.

Voor de laag kunnen verschillende materialen gebruikt worden. Erik en Bas hebben twee soorten onderzocht: ijzeroxide (Fe2O3) en chroomdioxide (CrO2). In totaal hebben ze metingen gedaan aan 3 cassettebandje:

  • TDK D-60 (Fe2O3)
  • TDK SA-60 (CrO2)
  • SONY UX/60 (CrO2)

Ze zijn begonnen met metingen aan de chroomdioxide-bandjes TDK SA-60 en SONY UX-60 om te bepalen welke merk beter is. Op de bandjes zijn verschillende frequenties, afkomstig van een toongenerator, opgenomen. De afgespeelde frequenties zijn vergeleken met de oorspronkelijke frequenties. Voor beide bandjes bleek nauwelijks verschil te zijn, maar SONY UX-60 gaf het minste verschil. Boven 2000 Hz trad er echter vervorming van het signaal op, terwijl dit bij TDK SA-60 pas vanaf 4000 Hz gebeurde.

Ook werden de oorspronkelijke geluidssterktes (in dB) met de afgespeelde geluidssterktes vergeleken. Bij TDK SA-60 was er minder verlies van geluidssterkte.

Vervolgens hebben Erik en Bas het chroomdioxide-bandje TDK SA-60 en het ijzeroxide-bandje TDK D-60 op dezelfde manier vergeleken.

Bij TDK D-60 bleek echter vervorming van het signaal op te treden, zodat de frequenties niet verder vergeleken zijn. Bij het geluidssterkte-onderzoek gaf het chroomdioxide-bandje een iets betere resultaat (minder verlies).

Chroomdioxide geeft dus een betere geluidskwaliteit dan ijzeroxide. De prijs is echter ook een stuk hoger. Een nog betere en duurdere materiaal is ijzerpoeder (Fe), dat gebruikt wordt in zogenaamde metal-tapes. De door Bas en Erik gebruikte cassetterecorder was echter niet geschikt voor metal-tapes, daarom hebben ze hier geen kwantitatieve metingen gedaan. In een andere cassetterecorder hebben ze wel geluisterd naar een opname (van ‘Money For Nothing’ van ‘The Dire Straits’) op een metal-tape. Naar hun mening klonk het beter dan de opname (uiteraard van hetzelfde liedje) op de andere bandjes. Dit is echter een subjectieve onderzoek en dus niet betrouwbaar.