Het korte antwoord, zonder verder ergens over na te hoeven denken, is "deze configuratie is vanuit energie-perspectief de meest gunstige, d.w.z. de laagst mogelijke" (rekening houdend met het uitsluitingsprincipe van Pauli - maar dat wordt al gedaan). Dat zou je ook "stabieler" kunnen noemen. Zoals een balletje het stabielst onder in de kuil ligt en niet halverwege de helling: met minste zwaarte-energie.

De gegeven s,p,d,f,g en overige quantumbanen worden gekarakteriseerd door de quantumgetallen n (energie) en l (el - draaiimpuls).  De s,p,d,f benaming (voor quantumgetal l) komt van de vorm waarop spectraallijnen van deze elementen bij overgangen tussen banen "sharp", "principle", "diffuse" en "fundamental" waren - whatever that means). 
De l-banen van schil n kunnen trouwens binnen de schil van n-1 komen omdat ze sterk elliptisch zijn.




Als geheugensteuntje/ezelsbruggetje voor het vullen van de elektronenbanen wordt vaak onderstaande figuur gebruikt (variant op BiNaS 23 - waarvoor voor oudere drukken (t/m 6e) nog een paar correcties zijn voor de "Voorbeelden"). Daarbij wordt een schil eerst gevuld met zoveel mogelijk elektronen met spin in dezelfde richting (Regel van Hund) en daarna pas met elektronen met tegengestelde spin. (spin/tegenspin zijn de 2 mogelijkheden die het Pauli principe toestaan voor elektronen). Chroom wijkt hier van af met na een 4s elektron niet nog een 4s te hebben maar ineens de 3d schil aan te vullen.