Dag Steef, 

Om elektriciteit te geleiden zijn er elektrisch geladen deeltjes nodig. In een metaal (geleider) zijn dat de gezamenlijke elektronen uit het metaalrooster.

Watermoleculen hebben niet net als metalen van die makkelijk vrije elektronen. Wél is alle water, ook het zuiverste, voor een heel klein deel in ionen gesplitst:

 2H₂O <--> H₃O⁺ + OH^-

Die ionen zijn dus elektrisch geladen deeltjes, en die kunnen zich vrij door de vloeistof bewegen. Zo heel snel gaat dat niet, ze zijn zelf natuurlijk vrij groot en ze moeten zich tussen alle andere moleculen heenwringen. Zuiver water geleidt de elektrsche stroom dus maar een heel klein beetje.

Voeg je nou een zout toe, bijvoorbeeld keukenzout, dan lost dat op. bij dat oplossen valt het zout uiteen in ionen:

 NaCl _^(s) --> Na^+ _(aq) + Cl^- _(aq)

Nou heb je er dus ineens letterlijk en figuurlijk een schep ionen extra bij gekregen, het water bevat dus veel extra elektrisch geladen deeltjes, en zal dus de elektrische stroom veel beter geleiden.

 

Duidelijk?

Groet, Jan

 

Bedankt dit is precies wat ik nodig had voor mijn prsentatie.

Eehh Jan, je gaat nu toch niet vertellen dat keukenzout uiteen valt in Natrium(gevaarlijk metaal) en Chloor(ook erg gevaarlijk goedje)  

Bij het oplossen van keukenzout in water blijven nog steeds keukenzout kristallen in het water hoor.

Ik denk dat je je scheikundeboeken nog eens moet nalezen: droog keukenzout NaCl "valt uiteen" in water in Na⁺ en Cl^- ionen ("zouten" vormen opgelost ionen). Dat is geen Na metaal maar een Na⁺ ion dat zich anders gedraagt dan Na metaal. Ditto voor chloor. Er zijn dus geen zoutkristallen in water. Als je het water wegdampt/kookt vormen de ionen weer NaCl en zie je keukenzout verschijnen...

Dag Ronald,

dat wat Theo zegt even visualiseren:



^{https://gfycat.com/grossyellowhog}

En hier leg ik uit wat de oorzaken achter dit verschijnsel zijn
https://www.natuurkunde.nl/vraagbaak/65448

Groet, Jan

Toch snap ik dit niet helemaal. In de animatie hierboven zie ik dat de watermoleculen de ene keer een Na+ ion oppikken, en de andere keer een Cl- ion. Komt dat overeen met de werkelijkheid ?

Groetjes, Roland.

Dat hangt af van wat werkelijkheid is. In de modelwereld van schei- en natuurkunde klopt het. De Na+ ionen koppelen zich aan de - kant van het water molecuul waar het O-atoom zit. Dat molecuul is als geheel wel neutraal en "gemiddeld" is water dit ook omdat moleculen alle kanten op staan. De Cl- ionen hebben een voorkeur voor de + kant van water (waar de H-atomen zitten).
Een water molecuul kan door zijn polariteit zowel een + als - ion aantrekken - elk ion aan een andere kant van het molecuul.

Dank je wel Theo. Is het dan zo dat de meeste Na+ ionen vastzitten aan een watermolecuul dat tevens een Cl- ion vasthoudt ? Want dat zou betekenen dat het geheel (watermolecuul + natrium ion + chloor ion) elektrisch neutraal is.

dag Roland,

nee. De meeste ionen zwerven rond in de vloeistof met een eigen "jasje" van watermoleculen, al komen ionparen ook voor:



Ik weet het niet zeker, maar intuïtief zou ik het logisch vinden als ionparen procentueel vaker zouden voorkomen in oplossingen met hogere concentraties.

Groet, Jan 

Dank je wel Jan, je antwoord is erg verhelderend. Is de binding tussen een Na/K/Cl ion enerzijds en een watermolecuul anderzijds een erg sterke binding (sterker dan b.v. de binding tussen de ionen in de 'vaste vorm' van het zout) ?

 We mogen wel aannemen dat die sterker is, anders zouden NaCl en KCl niet zo makkelijk oplossen. Bij andere zouten ligt dat dan weer anders,