Marjon de Hond (1972) studeerde meteorologie en fysische oceanografie, een richting bij de studie Natuurkunde aan de Universiteit Utrecht. Die studie was haar eigenlijk een beetje te theoretisch, maar ze vond haar plek tijdens een stage bij het KNMI. Inmiddels werkt ze al drie jaar als de weervrouw van de NOS. “Deze baan is echt een lot uit de loterij. Vooral als het stormt, ben ik helemaal in mijn element.”
In deze baan doe je alles helemaal zelf. Het maken van de voorspellingen, de weerkaarten, maar ook het schrijven van de teksten en het presenteren. Dat is best druk. In dit vak moet je knopen durven doorhakken. Je kunt niet lang twijfelen, want er is steeds een deadline. Het is maar goed dat ik redelijk eigenwijs ben. Ik overleg wel als ik het niet zeker weet. Dan bel ik even met het KNMI, zij hebben tenslotte dezelfde gegevens bestudeerd.
Toch zit je er wel eens naast. Nederland is maar een klein landje en als de wind een heel klein beetje draait, kan de weersituatie helemaal veranderen. Ik krijg regelmatig brieven van kijkers. ‘Mevrouw De Hond, u had buien voorspeld maar het was de hele dag droog’, schrijven ze dan. Dat kan gebeuren, het blijven voorspellingen. Vervelender zijn de brieven die ik krijg over mijn kapsel of kleding. Vooral in het begin vond ik dat afschuwelijk. Eén negatieve brief kon mijn hele dag beïnvloeden.
Dat ik nu een bekende Nederlander ben, neem ik op de koop toe. Het is nooit mijn ambitie geweest om voor de televisie te werken. Ik ben er toevallig ingerold. De toenmalige hoofdredacteur van het journaal kwam op bezoek bij de Universiteit Utrecht, waar ik natuurkunde studeerde. Hij zocht mensen die interesse hadden in een baan bij ‘het weer’. Een studiegenoot vond het wel iets voor mij. Ik deed een screentest en dat ging heel erg goed: ik kreeg de baan.
Ik ben blij dat ik nauwelijks berekeningen hoef te maken voor dit werk. Als je me nu vraagt naar de formules die nodig zijn om de atmosfeer te beschrijven, moet ik je het antwoord schuldig blijven. De studie natuurkunde was mij veel te theoretisch. Gelukkig valt het in de praktijk allemaal erg mee. Mijn stage bij het KNMI was echt een verademing. Ik vind het heerlijk om de weersontwikkelingen in de gaten te houden en alvast te weten wat ons te wachten staat. Dan zie ik op maandag al een stormfront boven Schotland hangen dat waarschijnlijk op woensdag voor slecht weer zal zorgen in Nederland. Dat ik de kijkers zelf vertel wat mijn verwachtingen zijn, vind ik heel leuk aan mijn vak.
Ik moet complexe weersituaties vertalen naar gewone mensentaal. En dat in drie minuten. Toch zou ik niet graag weervrouw zijn in Spanje, waar het maandenlang mooi weer is. Ik heb liever storm, dan is het superhectisch. De nieuwsredactie maakt dan ook items over het weer en ik ren van de ene studio naar de andere. Geen minuut stilzitten, dat bevalt me wel.
