Beste Charlotte,

Normaliter zie je 3-dimensionaal omdat je linkeroog iets anders ziet dan je rechteroog. Hiermee kan je de diepte inschatten van het ding waar je naar kijkt. Als je gewoon naar een scherm zit te kijken waar een beeld op geprojecteerd wordt, komt het licht allemaal van dat scherm. Je ogen zullen dus ook zien dat alles wat je op het scherm ziet ook op dezelfde afstand staan.

Door een truc kan je je linker- en rechteroog toch een ander beeld laten zien. Als je een brilletje opdoet met twee verschillende glazen, zeg rood en groen (volgens mij zijn ze vaker groen dan blauw), ziet je oog met het rode glas de rode dingen wel en de groene dingen niet (groen licht komt niet door een rood filter) en vice versa. Hierdoor zien je ogen verschillende dingen en door de rode en de groene beelden handig neer te zetten krijg je het idee van diepte.

Als je je brilletje afzet kan je het ook zien: er is dan een beetje warrig beeld waarbij de rode en groene tekeningen naast elkaar te zien zijn.


Ik hoop dat ik je vragen hiermee beantwoord heb,

Groeten, Melvin

Als aanvulling:
volgens mij werkt rood/blauw beter op een beeldscherm, rood/groen heb ik ook gezien voor papier: ik heb een boekje van Pukkie Planta uit de 1950er jaren met zo'n brilletje.

Er zijn nog andere technieken om elk oog zijn eigen beeld te laten zien. Een hele mooie techniek werkt met twee dia-projectoren: De een heeft een polarisatiefilter van rechtsboven naar linksonder, en de ander van linksboven naar rechtsonder. De beelden worden over elkaar geprojecteerd op een metalen scherm dat niet depolariseert. De brilletjes hebben hetzelfde. Met deze techniek kunnen ook kleurenbeelden 3D worden gemaakt.

Voor computerbeelden is er nog een techniek, waarvan 3D spellen gebruik maken. De beelden worden dan interlaced weergegeven: om beurten een beeld van alleen de even en alleen de oneven lijnen. De beide halve beelden vormen samen geen 2D beeld, maar twee verschillende beelden. Tegelijk met de overgang van de ene helft naar de andere helft krijgt een brilletje de opdracht om het linker of het rechter glas donker te maken (elk glas is een LCD plaatje dat transparant of zwart kan worden gemaak). Zo ziet rechts alleen de even en links alleen de oneven lijnen of andersom.

En dan zijn er nog technieken die het beeldscherm zelf aanpassen. Deze technieken zijn niet erg courant. En er zijn mensen die professioneel met 2D weergaven van 3D beelden werken, en die gewoon door scheelkijken een 3D beeld in de hersenen kunnen maken als de twee plaatjes naast elkaar in het boek staan. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat het zo wel erg eenvoudig wordt om de "zoek de zeven verschillen" puzzels met mijn zoon te doen....

Wat heeft eeen 3d bril met natuurkunde te maken?

Alles en niks.
Twee ogen zien zaken iets verschillend: de diepte-informatie die je op deze parallax methode meet kun je gebruiken om afstanden te berekenen.
Je hersenen doen dat "op ervaring" en voorkomen zo dat je ergens tegenop loopt of weet hoe lang het nog lopen is naar een toren op afstand.

Meetkunde, kleurfiltering (rood/blauw brilletjes), frequentie-schakeling (shutterglass brillen) of gepolariseerd licht (polaroid brillen) - het is allemaal toegepaste natuurkunde.

Bedankt!