Reacties
1. De sterke kernkracht is het "overblijfsel" van de kracht tussen quarks en doet zich merken tussen de kerndeeltjes (die uit quarks bestaan). Quarks zitten in groepjes van 2 en 3 bijeen - onder allerlei regels (w.o. quantumchromodynamica e.d. die de "kleur" eigenschap van de quarks regelt)
2. Hierbij vervalt een proton van uud quarkcombinatie naar een udd quark combinatie. De omzetting van een u naar d quark resulteert in een positron om behoud van lading te garanderen. Dit verval gebeurt door de zwakke kernkracht (alleen daarbij kunnen quarks "veranderen" - radioactiviteit). Dit is trouwens geen "natuurlijk" verval: een vrij neutron vervalt in een proton (in ca 879 seconden=14 minuten), een vrij proton lijkt een vervaltijd te hebben langer dan de leeftijd van het heelal - en wordt dus als "stabiel" gezien.
3. Zwakke kernkracht speelt een rol bij de verandering van quarks in andere quarks zoals boven aangegeven. Dat is dus een andere kracht dan de "lijm" tussen quarks of kerndeeltjes.
4. We kunnen deeltjes niet op een weegschaal leggen. We meten hun energie en middels E=mc2 komt dit met een massa overeen (na correctie voor kinetische energie in botsingen)
5. Daarover kun je een boek volschrijven (en de details gaan me boven de pet). Maar het Higgs deeltje is verantwoordelijk voor de massa die andere deeltjes hebben. Dat hadden ze al volgens eerdere metingen, maar het was lang niet duidelijk hoe dat hadden gekregen - daarvoor was een ander deeltje (veld) nodig. Dat bleek Higgs te zijn in theorie - het werd allang voorspeld maar is uiteindelijk ook in experimenten gevonden.
6 Nieuwe quarks ontstaan uit energie die in een proces vrijkomt. Die energie ontstaat als andere quarks zich in energie omzetten. Een proton is dan ook een botsing van quarks die verdwijnen, energie opleveren waaruit weer andere quarks ontstaan - onder behoud van allerlei quantum wetten (quantumgetallen, lading, energie, impuls e.a.). "Strange" is een niet behouden eigenschap in een zwakke kernkracht verval. De meest voorkomende natuurlijke vervallen zijn onderstaand aangegeven. De wat minder vaak voorkomende vervallen zijn gestippeld.
2. Hierbij vervalt een proton van uud quarkcombinatie naar een udd quark combinatie. De omzetting van een u naar d quark resulteert in een positron om behoud van lading te garanderen. Dit verval gebeurt door de zwakke kernkracht (alleen daarbij kunnen quarks "veranderen" - radioactiviteit). Dit is trouwens geen "natuurlijk" verval: een vrij neutron vervalt in een proton (in ca 879 seconden=14 minuten), een vrij proton lijkt een vervaltijd te hebben langer dan de leeftijd van het heelal - en wordt dus als "stabiel" gezien.
3. Zwakke kernkracht speelt een rol bij de verandering van quarks in andere quarks zoals boven aangegeven. Dat is dus een andere kracht dan de "lijm" tussen quarks of kerndeeltjes.
4. We kunnen deeltjes niet op een weegschaal leggen. We meten hun energie en middels E=mc2 komt dit met een massa overeen (na correctie voor kinetische energie in botsingen)
5. Daarover kun je een boek volschrijven (en de details gaan me boven de pet). Maar het Higgs deeltje is verantwoordelijk voor de massa die andere deeltjes hebben. Dat hadden ze al volgens eerdere metingen, maar het was lang niet duidelijk hoe dat hadden gekregen - daarvoor was een ander deeltje (veld) nodig. Dat bleek Higgs te zijn in theorie - het werd allang voorspeld maar is uiteindelijk ook in experimenten gevonden.
6 Nieuwe quarks ontstaan uit energie die in een proces vrijkomt. Die energie ontstaat als andere quarks zich in energie omzetten. Een proton is dan ook een botsing van quarks die verdwijnen, energie opleveren waaruit weer andere quarks ontstaan - onder behoud van allerlei quantum wetten (quantumgetallen, lading, energie, impuls e.a.). "Strange" is een niet behouden eigenschap in een zwakke kernkracht verval. De meest voorkomende natuurlijke vervallen zijn onderstaand aangegeven. De wat minder vaak voorkomende vervallen zijn gestippeld.
