Reacties
Theo de Klerk
op
08 oktober 2015 om 18:15
Een leuk boek hierover is "De deeltjesdierentuin" en het vervolg "Deeltjessafari" van Jean-Paul Keulen.
Het "standaard model" voor elementaire deeltjes (wat niet geheel goed blijkt te zijn, maar er is nog niets anders dat definitiever wel goed is) gaat uit van protonen en neutronen die uit 2 typen quarks (up en down) zijn samengesteld waarbij elk 3 quarks heeft in combinatie 2+1 (uud - proton) en 1+2 (udd - neutron).
"Vervalt" zo'n deeltje als neutron in een proton dan verandert de groep van 3 quarks. Een "down" quark wordt een "up" quark. Alleen de zwakke (weak) kernkracht kan dit doen: een quark veranderen van type. Een W-boson wordt hierbij uitgezonden die de "negatieve lading" van het neutron meeneemt (zodat een positief proton achterblijft). Zo'n W-boson is vele malen zwaarder dan een proton of neutron en valt al snel uiteen in de eindproducten electron en anti-neutrino.
Bij proton in neutron omzetting speelt het positieve W-boson een rol die de lading van het proton overneemt. En vervolgens vervalt in positron en neutrino:
p --> n + W+ --> n + e+ + ν
n --> p + W- --> p + e- + anti-ν (normaal als ν met streepje erboven weergegeven)
Omdat het W boson zo snel uiteenvalt is de zwakke kracht waarbij dit deeltje een rol speelt ook zeer beperkt qua afstand. De massa van het W-boson wordt grotendeels in bewegingsenergie van de eindproducten omgezet - het (anti)neutrino krijgt bijna lichtsnelheid.
De W Bosonen zijn deeltjes die de zwakke kracht tussen quarks verzorgen. Ze "horen" dus bij de quarks en worden niet van buitenaf "ingevlogen".
Op een zelfde manier als fotonen de deeltjes zijn die de elektromagnetische krachten tussen ladingen verzorgen. De "simpele" tekeningen van Feynman (de Feynman diagrammen) geven deze wisselwerking tussen "echte" deeltjes enerzijds en de krachten ertussen (fotonen, bosonen, gluonen, gravitonen(?)) aan.
Het "standaard model" voor elementaire deeltjes (wat niet geheel goed blijkt te zijn, maar er is nog niets anders dat definitiever wel goed is) gaat uit van protonen en neutronen die uit 2 typen quarks (up en down) zijn samengesteld waarbij elk 3 quarks heeft in combinatie 2+1 (uud - proton) en 1+2 (udd - neutron).
"Vervalt" zo'n deeltje als neutron in een proton dan verandert de groep van 3 quarks. Een "down" quark wordt een "up" quark. Alleen de zwakke (weak) kernkracht kan dit doen: een quark veranderen van type. Een W-boson wordt hierbij uitgezonden die de "negatieve lading" van het neutron meeneemt (zodat een positief proton achterblijft). Zo'n W-boson is vele malen zwaarder dan een proton of neutron en valt al snel uiteen in de eindproducten electron en anti-neutrino.
Bij proton in neutron omzetting speelt het positieve W-boson een rol die de lading van het proton overneemt. En vervolgens vervalt in positron en neutrino:
p --> n + W+ --> n + e+ + ν
n --> p + W- --> p + e- + anti-ν (normaal als ν met streepje erboven weergegeven)
Omdat het W boson zo snel uiteenvalt is de zwakke kracht waarbij dit deeltje een rol speelt ook zeer beperkt qua afstand. De massa van het W-boson wordt grotendeels in bewegingsenergie van de eindproducten omgezet - het (anti)neutrino krijgt bijna lichtsnelheid.
De W Bosonen zijn deeltjes die de zwakke kracht tussen quarks verzorgen. Ze "horen" dus bij de quarks en worden niet van buitenaf "ingevlogen".
Op een zelfde manier als fotonen de deeltjes zijn die de elektromagnetische krachten tussen ladingen verzorgen. De "simpele" tekeningen van Feynman (de Feynman diagrammen) geven deze wisselwerking tussen "echte" deeltjes enerzijds en de krachten ertussen (fotonen, bosonen, gluonen, gravitonen(?)) aan.
Beertje
op
07 april 2022 om 23:34
Fantastisch simpel uitgelegd wat enorm complex is :) dank!